Latijns-Amerika stond centraal in deze editie van het Cultureel Café Wageningen, gehouden in Theater Junushoff. Dit in samenwerking met de in Wageningen gevestigde organisatie OLAH en het Samenwerkingsverband Hooglandindianen SHI. Uiteraard heb ik mijn gesproken column op dit thema gericht. Ditmaals was het een jeugdherinnering; in mijn studie Niet-Westerse Sociologie aan de VU heb ik enige tijd in en bij de Andes gewoond, en me verdiept in de culturele identiteit van Aymara-indianen. Ik vond het in deze volle zaal heel belangrijk, deze oerbewoners voor het voetlicht te halen. Mijn tekst begon zó: Tijdje terug sprak ik een indiaan, het was in Chili aan de Boliviaanse grens, de hoogte was ruim vier kilometer. Voor mij is alles boven de twee meter beklemmend hoog, het zou dus een regelrechte hel zijn geweest, ware het niet dat alles om ons heen óók vier kilometer hoog was. Aan het eind vertelde ik over de uitstervende, fascinerende fluitmuziek van de "Sikuri" en draaide als eerbetoon een fragment van hum muziek, een eigen opname tijdens een feest hoog in de bergen, lang geleden. Dit fragment is te beluisteren op de homepagina van www.hooglanindianen.nl, waar ook de volledige tekst van mijn column te lezen is. Daarnaast deed ik met mijn partner Anneke Rot als Muzemakers een kort optreden met onze interpretatie van Zuid-Amerikaans muziek op blokfluiten en accordeon. Dit was mijn laatste optreden in dit kader. Op uitnodiging van het Cultureel Café trad ik daar in het culturele seizoen van najaar 2010 op als dichter met een gesproken column over recente Wageningse toestanden. Het seizoen van het Cultureel Café loopt nog tot en met april 2011, steeds op de eerste woensdag van de maand. Hier staat de tekst van mijn columns voor het Cultureel Café.