Theekoepeltje Dichtersdomicilie
Theekoepeltje Dichtersdomicilie - Wageningen april 2005
In een 18e eeuws theekoepeltje, een monument aan het Wallenpad langs de
vestinggracht van Wageningen, heb ik op 16 en 17 april 2005 domicilie gehouden als
dichter. Dit, in het kader van de open atelier-route “Culturele Ronde”, die om het jaar in mijn woonplaats wordt gehouden. Als dichter leek mij mijn bureau met computer niet zo interessant, dus heb ik aan de Gemeente toestemming gevraagd om dit leegstaande monumentje te gebruiken. Enkele honderden mensen heb ik dat weekend ontvangen, sommigen schonk ik een toepasselijke kruidenbitter.
Met vrienden had ik het theekoepeltje sfeervol ingericht met onder meer een grote tafel, een koekoeksklok, een kroonluchter, een bibliotheek en oude etsen. Boven mijn hoofd hing een wolk papieren vogeltjes, gevouwen uit de oude en uit elkaar liggende Van Dale uit 1950, die nog van mijn vader was geweest. Mooier kon ik mijn inspiratie moeilijk verbeelden. Met dank alweer aan Anneke Rot en Ricky Geurds, mijn toegewijde hulpen als het op installaties aankomt. En aan mijn meevouwende neefje Arjen en nichtje Mirte. Buiten hingen grote versies van deze vogels, met grote letters op hun vleugels, in de bomen. In het grasveld voor de ingang was ook nog het cyclische verhaal “De kat-cacteeëncyclus” in een cirkel geplaatst, net als bij de openluchtexpositie Veldwerk 2003.
Onder de bezoekers waren mensen die al jaren in de buurt wonen en het nog nooit van binnen hadden gezien. Ze begrepen niet dat er nooit eerder iets met deze prachtplek was gedaan, en ik ook niet. En wij van Wageningen Monumentaal, waarvan ik bestuurslid ben, al helemaal niet. Daarom heb ik gelijk maar folders en andere teksten van deze vereniging uitgedeeld, ik was er toch.
Mijn teksten had ik in een aantal sferen geordend: liefdesverdriet natuurlijk (daar word je per slot dichter door), bizarre verhalen, filosofisch gemijmer, etcetera. De gasten mochten kiezen. Vaak wilden verschillende gasten verschillende sferen, dat zul je altijd zien. Gelukkig zijn we eruit gekomen. En we hebben zóveel goede gesprekken gevoerd, kon dát echt mijn werkkamer maar zijn…