De Zee als Dichter
De Zee als Dichter - Schaalsmeerpolder september/oktober 2005
Stroming
Dichten is deels stromen, en verder ambacht en distantie. Dat kwam allemaal kijken bij deze kunstroute in het water en het gras van de polder, en in de met zorg verwaarloosde schuren van een boerderij (“Niets meer aan doen!”). Ik heb voor deze kunstroute een golvenmachine gemaakt, die door de bezoekers kon worden bediend door aan een handel te trekken. Onderdeel van het apparaat was een nepstrandje – compleet met allerlei troep – waarop de golven letters wierpen. Et voilá een gedicht!
Het pamflet
De Zee als Dichter (naar Van Wijk)
In het tijdschrift De Water van januari 2005 schreef Wim van Wijk, redacteur van dit blad, een column onder d titel Water maakt kunst. Hij beschreef hoe de golven van de Nieuwe Merwede steeds weer nieuwe composities van takjes, schelpen en blaadjes op een strandje deponeren:
Als het daarna terugloopt, laat het water zijn eerste studie achter, die alle kenmerken van een woeste schilderstreek vertoont. Bij het hervinden van zijn evenwicht, gaat het water nog een paar keer op en neer, elke keer met minder kracht. Als het zich voor de laatste keer terugtrekt, is het kunstwerk af.
Overigens, ook een Wolkers leest De Water, want zijn boekenweekgeschenk 2005, Zomerhitte, opent met:
Aan het strand vind je soms een door de vloed achtergelaten aantal voorwerpen dat zo perfect van compositie is dat je onwillekeurig opkijkt of je in de verte niet de schim van Kandinsky ziet wegschuifelen. Maar toen was De Water van januari 2005 al lang uit en correspondeerde ik met Van Wijk over de realisatie van mijn dichtapparaat.