DE KAT-CACTEEËN CYCLUS – Schaalsmeerpolder september 2004
Veldwerk in de Schaalsmeerpolder In de Schaalsmeerpolder bij Oostknollendam (bij Wormerveer NH) worden
worden sinds 2001 onder de naam Veldwerk beeldende kunstroutes georganiseerd. Gedurende een aantal weken in het najaar is er dan kunst in de weilanden, de sloten, een boerderij en rond het enige woonhuis te zien. Artistieke leiding heeft beeldend kunstenaar Joke Konijn. Het is een initiatief van de Werkgroep Veldwerk van Stichting Tengel. Het gebied, drooggelegd in 1633, wordt beheerd door Natuurmonumenten. Tijdens de expositie organiseert Natuurmonumenten extra vaartochten, waarop soms dichters optreden. Elke keer stelt de werkgroep een thema vast. Voor de route van september 2004 was dat “Cyclus”. Ik kreeg de uitnodiging, als dichter dit thema te verbeelden.
Cyclus Om het thema Cyclus in de open lucht als tekstinstallatie uit te beelden bewerkte ik een kort verhaal dat ik had geschreven, “De Kat-Cacteeën Cyclus”. Dit gaat over de invloed die gebeurtenissen op elkaar uitoefenen, vaak onopgemerkt, en vaak over een hele lange tijd. Het aardige is dat dit verhaal eindigt met een zin die ook de openingsregel is: Ook voor klein leven is er zin op aarde. Je zou dus weer door kunnen lezen maar dan weet je al wat er komt. Helemaal 100 procent cyclisch is het dus niet maar dat schijnt de aarde ook niet te zijn. Dit verhaal heb ik in stukjes geknipt, en elk van die stukjes heb ik in grote letter geprint op doorzichtig papier en vervolgens op A4-formaat gelamineerd. In elke hoek een gaatje. Gespannen tussen postbode-elastieken werden alle tien onderdelen in een cirkel van zeker 100 meter op stokjes in het polderweiland geprikt. Zo zag je door de tekst heen het gras, en in de tekst de wolken weerspiegeld. De lezers moesten een enorme wandeling maken en kwamen tot slot op hun beginpunt terug. Q.E.D.
Van kat naar cactus Het verhaal begint met dat je, mild gestemd, om een mier en een torretje heenloopt. Ook voor klein leven is er immers zin op aarde. Daarbij stoot je per ongeluk een potplant van een muurtje. Een merel komt op de worm af die er uit kruipt. Een kat vreet de merel op en stikt in een merelebotje. Vrouwtje van de kat sterft van verdriet. Zo plotseling, dat haar testament niet op orde is. Ze had haar geld aan een dierenasiel willen schenken. Maar dat gaat nu failliet, de eigenaars raken in crisis en gaan uit elkaar. De vrouw krijgt twee dochters bij de man die ze daarna ontmoet. Eentje wordt advocaat en weet een schurk vrij te pleiten. Die viert dat in een café en verwondt een kunstacademiestudent zó aan zijn hand dat hij zijn carrière moet opgeven. Volgt lange beschrijving van alle kunst die daardoor niet is gemaakt. In plaats daarvan begint ie een postzegelverzameling met het thema cactussen (“cacteeën”) uit de Antillen. Die was er nooit gekomen als je niet, mild gestemd, was uitgeweken voor een mier en een tor, omdat er ook voor klein leven zin is op aarde…
Om het thema Cyclus in de open lucht als tekstinstallatie uit te beelden bewerkte ik een kort verhaal dat ik had geschreven, “De Kat-Cacteeën Cyclus”. Dit gaat over de invloed die gebeurtenissen op elkaar uitoefenen, vaak onopgemerkt, en vaak over een hele lange tijd. Het aardige is dat dit verhaal eindigt met een zin die ook de openingsregel is: Ook voor klein leven is er zin op aarde. Je zou dus weer door kunnen lezen maar dan weet je al wat er komt. Helemaal 100 procent cyclisch is het dus niet maar dat schijnt de aarde ook niet te zijn. Dit verhaal heb ik in stukjes geknipt, en elk van die stukjes heb ik in grote letter geprint op doorzichtig papier en vervolgens op A4-formaat gelamineerd. In elke hoek een gaatje. Gespannen tussen postbode-elastieken werden alle tien onderdelen in een cirkel van zeker 100 meter op stokjes in het polderweiland geprikt. Zo zag je door de tekst heen het gras, en in de tekst de wolken weerspiegeld. De lezers moesten een enorme wandeling maken en kwamen tot slot op hun beginpunt terug. Q.E.D.
Het verhaal begint met dat je, mild gestemd, om een mier en een torretje heenloopt. Ook voor klein leven is er immers zin op aarde. Daarbij stoot je per ongeluk een potplant van een muurtje. Een merel komt op de worm af die er uit kruipt. Een kat vreet de merel op en stikt in een merelebotje. Vrouwtje van de kat sterft van verdriet. Zo plotseling, dat haar testament niet op orde is. Ze had haar geld aan een dierenasiel willen schenken. Maar dat gaat nu failliet, de eigenaars raken in crisis en gaan uit elkaar. De vrouw krijgt twee dochters bij de man die ze daarna ontmoet. Eentje wordt advocaat en weet een schurk vrij te pleiten. Die viert dat in een café en verwondt een kunstacademiestudent zó aan zijn hand dat hij zijn carrière moet opgeven. Volgt lange beschrijving van alle kunst die daardoor niet is gemaakt. In plaats daarvan begint ie een postzegelverzameling met het thema cactussen (“cacteeën”) uit de Antillen. Die was er nooit gekomen als je niet, mild gestemd, was uitgeweken voor een mier en een tor, omdat er ook voor klein leven zin is op aarde…