BY THE WAY - Wageningen juni 2009

In het weekend van 27 en 28 juni vond in Wageningen het jaarlijkse evenement By the Way plaats, een serie ongebruikelijke optredens op locatie. Bezoekers worden in groepen door gidsen langs de optredens geleid. Als dichter deed ik bij een benzinestation een act met mijn Dodge pick-up uit 1942, die voor de gelegenheid was volgeladen met ouderwetse tonnen, kisten en koffers, een echte transportklus dus.

Vanuit de cabine, of staand op de treeplank, vertelde ik als vrachtrijder over mijn belevenissen op benzinestations. Mijn teksten waren bewerkingen van de teksten die ik kort daarvoor had gepubliceerd in het boek Alle benzinestations van de schilder Araun Gordijn. Mijn bijdrage met ultra short stories waarmee het boek opent had als titel Het benzinestation - de komma in de reis. Michael Collins verzorgde een soepele Engelse vertaling. Als stoorzender, ingebouwd in onze act, participeerde Margriet de Koning: Als buitenlandse jonge vrouw deelde zij aan de mannelijke bezoekers haar contactgegevens uit. Zij baseerde haar rol op de "Helen van 29" die ik in mijn tekst Op reis opvoer. (foto's organisatie By the Way).

Hieronder een selectie van mijn ultra-korte verhalen:

UIL
Als mevrouw B. die avond niet het eerste benzinestation voorbij was gereden om op het volgende te tanken – gewoon, omdat dat liedje op de radio nog niet uit was – was zij niet langs de kant van de weg komen te staan en had zij ook niet moeten constateren dat haar telefoontje leeg was. Evenmin had zij dan die uil gehoord. Nooit hoorde je daar een uil, maar uitgerekend toen mevrouw B. daar tot stilstand was gekomen was ie er wel!

ETEN
Daar rijdt Hanny. Ze heeft geen goeie zin want ze krijgt eters en weet niet wat ze moet koken. Bij die mensen hoef je niks van stal te halen maar het moet wel smaken. Hanny haat hutspot en al die dingen meer. Daar staat ze bij de kassa met haar writers-block maar dan voor koken. In de rij naast haar hebben ze ook een probleem: “Ik kan er niet tegen als mijn baas me lof toezwaait waar mijn collega’s bij zijn. En bovendien doen sommigen van mijn collega’s daarna zó vervelend. Kan ik er wat aan doen dat ik m’n werk goed doe”. In een heel wat betere stemming vervolgt ze haar reis. Met ham en kaas is inderdaad een goed idee.

LUCHT
“Ik begin een beetje genoeg te krijgen van al die mensen die vastgebonden willen worden”, dacht Lucy K. , toen ze in haar Opeltje in de provincie op weg was naar een te bevredigen klant. Benzine kwam ze niet te kort maar lucht opeens wel. Daarom stopte ze bij een pomp. Ze bleef zitten, ze wist het niet meer. “Zoek het uit!”, snauwde ze tegen de man door wie ze was besteld. Ze stapte uit en trok haar tas van de achterbank. Ze propte haar attributen in een plastic zak behalve een paar spullen waar ze zelf nog wat aan kon hebben en zette de zak tegen een muur. Daarna kocht ze kauwgum en Spa en reed terug naar waar ze vandaan was gekomen. De vrouw achter de kassa keek haar peinzend na.
Toen het rustig was haalde ze de zak op en keek er in.
Vervolgens hing ze op de deur “Gesloten”.

RIJDEN
De heer Z. reed in gedachten verzonken. Hij zag desondanks dat hij tegen reserve reed en zocht het eerstvolgende tankstation op. Daarna reed hij verder.
Als je hem had gevraagd of hij onderweg nog gestopt had, had hij nee gezegd.

GEKLEED
Pick-ups zijn in Amerika handig maar hier krijg je je bak vol water. Water en bladeren, geen fijne dingen voor een pick-up. Gelukkig schijnt in ons land zo nu en dan weer de zon. Dan kun je er met je wagen op uit. Je gooit – let wel, gooit – een slaapzak en een tent achterin, schuift er al naar gelang je hobby hengels, fietsen of een barbecue bij, en gaat op pad. Je moet trouwens niet al te burgerlijk gekleed gaan in een pick-up. Daar heb je rekening mee gehouden. Wel gek om op het eerste het beste benzinestation tien van die pick-ups te zien met allemaal een chauffeur in een geblokt flanellen hemd.

OP REIS
Zoals wel vaker opgemerkt, houdt reizen in dat je van A naar B gaat, en houdt van A naar B gaan in dat je op reis moet. Ook al komen we nooit aan, reizen doen we allemaal, we moeten wel. Zo ook Helen van 29. Dit is wat zij geplakt heeft op de prullebakken op de parkeerplaats van het tankstation:

Hoi. Mijn naam is Helen. Ik eenzame meisje zonder schadelijke gewoonten. Ik 29 jaar. Ik zoek een man van 32 jaar voor ernstige relaties. Mijn email: traazausch@gmail.com het gemakkelijker voor mij. Ik kan sturen brief en de foto elkaar. Helen.

Goede reis, Helen van 29!